Сликите покажуваат дел од небото во соѕвездието Орион. Од турбулентните бранови на прашина и гас се издигнува маглината Коњска глава, позната и како Барнард 33, која е оддалечена околу 1.300 светлосни години.

Маглината на Коњската глава (на сликата подолу е прикажан поголемиот дел од неа) е родена во меѓуѕвезден облак од материјал што се урива и сјае затоа што е осветлена од блиската жешка ѕвезда. Гасните облаци што ја опкружуваат маглината веќе се распаднале, но столбот во облик на животинска глава е составен од густи купчиња материјал што потешко еродираат.

Еден ден самите глави на коњите ќе исчезнат, но ќе треба многу време. Астрономите проценуваат дека Барнард 33 ќе се распадне за околу пет милиони години. Новите слики на Џејмс Веб се фокусираат на осветлениот раб на врвот на маглината.

Барнард 33 е регион на фотодисоцијација (PDR), во чии рамки ултравиолетовата светлина од младите, масивни ѕвезди создава претежно неутрален, топол регион од гас и прашина лоциран помеѓу јонизираниот гас што ги опкружува масивните ѕвезди. Ова ултравиолетово зрачење влијае на хемијата на гасовите во овие региони и делува како најважен извор на топлина, пишува ЕСА.

Светлината емитирана од PDR обезбедува единствена алатка за проучување на физичките и хемиските процеси кои ја поттикнуваат еволуцијата на меѓуѕвездената материја во нашата галаксија и низ универзумот. Маглината Коњска глава е идеална цел за астрономите поради нејзината близина и геометрија. Се смета за еден од најдобрите објекти на небото за проучување на интеракцијата на зрачењето и меѓуѕвездената материја.

Џејмс Веб за прв пат ги открил малите структури на осветлениот раб на главата на коњот. Тој, исто така, откри мрежа на шарени карактеристики кои се движат нормално на предниот дел на PDR, кои содржат честички прашина и јонизиран гас. Набљудувањата, исто така, им овозможија на астрономите да ги истражат ефектите од емисиите на прашина и подобро да ја разберат повеќедимензионалната форма на маглината.

Џејмс Веб е револуционерен инфрацрвен вселенски телескоп од девет милијарди долари. Тој е сто пати почувствителен од телескопот Хабл и главно ги набљудува пространствата на вселената во инфрацрвениот спектар, што му овозможува да навлезе низ густи облаци од гас и прашина. Хабл работеше првенствено на оптички и ултравиолетови бранови должини.